چهارشنبه های زهرایی/آیا حجاب موجب فلج کردن نیروی نیمی از افراد اجتماع است؟

صورت زندانی کردن زن و محروم ساختن او از فعالیت های فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی است و در اسلام چنین چیزی وجود ندارد .

(مسئله حجاب، شهید مطهری، ص84)

پوشانیدن بدن به استثناء وجه و کفین مانع هیچگونه فعالیت فرهنگی یا اجتماعی یا اقتصادی نیست . آنچه موجب فلج کردن نیروی اجتماع است آلوده‏ کردن محیط کار به لذت جویی های است . آیا اگر پسر و دختری در محیط جداگانه‏ ای تحصیل کنند و فرضا در یک محیط درس می‏ خوانند دختران بدن خود را بپوشانند و هیچگونه آرایشی نداشته باشند بهتر درس می‏خوانند و فکر می‏ کنند و به سخن استاد گوش می‏ کنند یا وقتی که‏ کنار هر پسری یک دختر آرایش کرده با دامن کوتاه تا یک وجب بالای زانو نشسته باشد ؟

آیا اگر مردی در خیابان و بازار و اداره و کارخانه و غیره‏ با قیافه‏ های محرک و مهیج ن آرایش کرده دائما مواجه باشد بهتر سرگرم‏ کار و فعالیت می‏ شود یا در محیطی که با چنین مناظری روبرو نشود ؟ اگر باور ندارید از کسانی که در این محیط کار می‏ کنند بپرسید . هر مؤسسه یا شرکت یا اداره‏ ای که سخت مایل است کارها به خوبی جریان یابد ، از این‏ نوع آمیزشها جلوگیری می‏ کند . اگر باور ندارید تحقیق کنید .
حقیقت اینست که این وضع بی حجابی رسوا که در میان ما است و از اروپا و آمریکا هم داریم جلو می‏افتیم از مختصات جامعه‏ های پلید سرمایه‏ داری غربی‏ است و یکی از نتائج سوء پول پرستی‏ ها و شهوترانی های سرمایه ‏داران غرب است ، بلکه یکی از طرق و وسائلی است که آنها برای تخدیر و بی حس کردن اجتماعات انسانی و در آوردن آنها به صورت مصرف کننده اجباری کالاهای خودشان به کار می ‏برند .

(مسئله حجاب، شهید مطهری، ص84)

حجاب اسلام نمی‏ گوید که‏ باید زن را در خانه محبوس کرد و جلوی بروز استعدادهای او را گرفت . مبنای حجاب در اسلام چنانکه گفتیم اینست که التذاذات جنسی باید به محیط خانوادگی و به همسر مشروع اختصاص یابد و محیط اجتماع ، خالص برای کار و فعالیت باشد . به همین جهت به زن اجازه نمی‏ دهد که وقتی از خانه بیرون‏ می‏ رود موجبات تحریک مردان را فراهم کند و به مرد هم اجازه نمی‏ دهد که‏ چشم چرانی کند . چنین حجابی نه تنها نیروی کار زن را فلج نمی‏ کند ، موجب‏ تقویت نیروی کار اجتماع نیز می‏ باشد .

اگر مرد تمتعات جنسی را منحصر به همسر قانونی خود کند و تصمیم بگیرد همین که از کنار همسر خود بیرون آمد و پا به درون‏ اجتماع گذاشت ، دیگر درباره این مسائل نیندیشد ، قطعا در این صورت بهتر می‏ تواند فعال باشد تا اینکه همه فکرش متوجه این زن و آن دختر و این قد و بالا و این طنازی و آن عشوه ‏گری باشد و دائما نقشه طرح کند که چگونه با فلان خانم آشنا شود .

(مسئله حجاب، شهید مطهری، ص97)

اگر زن ، مرض نداشته باشد و نخواهد بیرون بیاید ، پوشیدن یک‏ لباس ساده که تمام بدن و سر ، جز چهره و دو دست تا مچ را بپوشاند ، مانع هیچ فعالیت بیرونی نخواهد بود . بلکه برعکس ، تبرج و خودنمائی و پوشیدن لباسهای تنگ و مدهای رنگارنگ است که زن را به صورت موجودی‏ مهمل و غیر فعال در می‏ آورد که باید تمام وقتش را مصرف حفظ پُزیسیون خود کند.

(مسئله حجاب، شهید مطهری، ص171)